Κυριακή 16 Αυγούστου 2009

Το τίμημα.




Τώρα κατάλαβα.
H απουσία σου είναι το τίμημά μου
για την απρόσμενη ευτυχία μου..
Ποιά ευτυχία όμως;
Υπάρχει ευτυχία μακριά σου;
Υπάρχει όμως και ευτυχία κοντά σου τώρα πια;
..Ισως πριν 1 μήνα να έλεγα πως όχι..τώρα πια υπάρχει μόνο πόνος..
'Ομως δεν μπορώ να το πω αυτό τώρα.
Ήσουν,είσαι και 9α είσαι για πάντα κομμάτι της ζωής μου.
Αυτό το κομμάτι όμως είναι από γυαλί.
Δεν πρέπει να το αφήσω να πλησιάσει υπερβολικά γιατί τότε κόβει..πονάει..
Είχες δίκιο,οπως πάντα.
Δεν γίνεται ν αναιρέσουμε όλα αυτά που ζήσαμε..
Αρχίζω κ καταλαβαίνω πως ένιω9ες για μένα..
Δεν σε κατηγορώ..
Απλά είμαστε διαφορετικοί.
Πιο πολύ εγώ έφται3α..
Που δεν σου έδει3α απ την αρχή το πραγματικό μου πρόσωπο..
Αγάπησες(;) κάποια άλλη..
Νόμιζες πως με ή3ερες..κ όμως δεν έμα9ες τίποτα τελικά.
Δεν φταις εσύ,στο 3αναλέω..απλά εγώ δεν άντε3α αυτόν τον άλλο μου εαυτό.
Έτσι γύρισα στην πραγματική Χριστίνα..
Όχι δεν είμαι πάντα το καλό κορίτσι κ ΔΕΝ 9ΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ.
Δεν υπάρχει ευτυχία λοιπόν..
Απλά επιστροφή 3ανά στον εαυτό μου..
Και η απουσία σου είναι το τίμημα γι αυτό..







Είναι νωρίς ακόμη μές στόν κόσμο αυτόν,μ’ακούς
Δέν έχουν εξημερωθεί τά τέρατα, μ’ακούς
Τό χαμένο μου τό αίμα καί τό μυτερό,μ’ακούς
Μαχαίρι
Σάν κριάρι πού τρέχει μές στούς ουρανούς
Καί τών άστρων τούς κλώνους τσακίζει,μ’ακούς
Είμ’εγώ,μ’ακούς
Σ’αγαπώ,μ’ακούς

-απόσπασμα από το μονόγραμμα του οδυσσέα ελύτη-



Κριστ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: