catch a falling star and put in your pocket...

-Κοίτα!

Ένα αστέρι πέφτει..

Κάνε μια ευχή..

-Ποτέ ξανά..ΠΟΤΕ.Όχι άλλος πόνος..

-Είσαι σίγουρη πως αυτό θες;

-Όχι..Αλλά τι θα καταλάβω αν πονέσω κι άλλο;

-Πολλά..Πως είναι η ζωή για παράδειγμα..Είναι ωραίος ο πόνος όταν ξέρεις να τον ζεις..

-Χα.Μέσα στο πετσί μου τον έζησα τον πόνο..Γεύτηκα την γλύκα του..Τώρα ΤΕΛΟΣ.

-Και σε ξαναρωτάω..Είσαι σίγουρη;

-Σου είπα, όχι!Μπορεί να μου ξερίζωσε την ψυχή,να πήρε απο μέσα μου ό,τι αγνό και αθώο είχα αλλά τον αγαπάω τον πόνο μου..Δεν μπορώ να τον αποχωριστώ έτσι εύκολα.Δεν ήταν έτσι στην αρχή..Ηταν ένας απλός,ανώδυνος πόνος..Εγώ τον κατάντησα έτσι..Ναι όπως κατάλαβες πάλι εγω φταίω..

-Αχ αυτή η μανία σου πάντα να φταις εσύ..Για κάθε πόνο,για κάθε χωρισμό πάντα υπάρχουν δύο φταίχτες μικρή μου..

-Ίσως..Είναι τόσο ψυχοφθόρο όλο αυτό..Όχι δεν τον μισώ αλλά με πονάει..Κάθε πόνος πονάει θα μου πεις..Όμως κάθε πόνος,όπως και ο δικός μου,έχει να σου δώσει κάτι πολύτιμο..Την εμπειρία..Την γλύκα της υπομονής και της επιμονής ότι κάποτε θα βγει το ουράνιο τόξο..Ίσως γι αυτό αγαπάω τόσο πολύ τον πόνο μου..

-Οπότε δεν θα τον διώξεις;

-Μάλλον όχι..

-Χαίρομαι.Γιατί τι θα έκανα εγώ,μια άμοιρη καρδιά.χωρίς λίγο πόνο;

....

Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα του αποχωρισμού:

-Αχ, είπε η αλεπού… Θα κλάψω.
-Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ θέλησες να σε εξημερώσω…
-Σωστά, είπε η αλεπού.
-Όμως θα κλάψεις, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Σωστά, είπε η αλεπού.
-Τι κέρδισες λοιπόν;
-Κέρδισα, είπε η αλεπού, το χρώμα του σταριού.

Έπειτα πρόσθεσε.

-Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα μυστικό.
Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.

-Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο, δεν είσαστε τίποτα ακόμα, τους είπε. Κανείς δε σας έχει εξημερώσει και δεν έχετε εξημερώσει κανέναν. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Μια αλεπού ίδια μ’ άλλες εκατό χιλιάδες. Γίναμε όμως φίλοι και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο.

Και τα τριαντάφυλλα στέκονταν θιγμένα.

-Είσαστε όμορφα, όμως είσαστε άδεια, τους είπε ακόμα. Δεν πεθαίνει κανείς για σας. Βέβαια, το δικό μου τριαντάφυλλο ένας απλός περαστικός θα έλεγε πως σας μοιάζει. Όμως εκείνο μόνο του έχει περισσότερη σημασία απ’ όλα εσάς, αφού εκείνο είναι που πότισα. Αφού εκείνο έβαλα κάτω απ’ τη γυάλα. Αφού εκείνο προστάτεψα με το παραβάν. Αφού σ’ εκείνο σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δύο τρεις για να γίνουν πεταλούδες). Αφού εκείνο άκουσα να παραπονιέται ή να κομπάζει ή κάποιες φορές ακόμα να σωπαίνει. Αφού είναι το τριαντάφυλλό μου.

Και ξαναγύρισε στην αλεπού:

-Αντίο, είπε…

-Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.

-Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.

-Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό.

-Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου…είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.

-Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού.

-Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου…

-Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου… Ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται…

Κρίστ.

Κόκκινα σύννεφα στον ουρανό...και εσύ γελάς.

Δεν χρειάζεσαι κανέναν να σου πει ποιος είσαι ή τι είσαι. Είσαι αυτό που είσαι. 

Aκόμα και αν αυτό το κάτι δεν ικανοποιεί τους γύρω σου..

Τι να κάνουμε;

Είμαι διαφορετική =)

Και ναι, δεν μ αρέσει που διαφέρω..

Όμως δεν μπορώ να κάνω και αλλιώς..

Ωραίο το θέατρο αλλά απο ένα σημείο και μετά σε κουράζει mon ami.

Κάθε έξοδος είναι είσοδος κάπου αλλού..

Eμένα όμως γιατί κάθε έξοδος με οδηγεί πάντα στην ίδια είσοδο; :|

Eίναι η κατάρα μου βλέπεις..

Να ακολουθώ πιστά αυτό που με πληγώνει..

Και ας το κάνει άθελά του..

Θέλω να το παίζω θύμα;

Ίσως...

Ίσως πάλι και αυτό να είναι η αληθινή αγάπη.

Δεν μπορώ να ξέρω όμως..

1,5 χρόνος ακόμα.

Μετά..το τέλος.

Θα 'μαι πάντα εγώ μες το όπλο σου σφαίρα να χτυπάς το νερό, να χτυπάς τον αέρα να θυμάσαι ξανά όσα είχαμε κάνει τις φωτιές στα ντεπώ, τη φωτιά στο λιμάνι... Κόκκινα σύννεφα στον ουρανό κι εσύ γελάς...

Κρίστ.

Σ'ευχαριστώ (L)

Mabu said:

krist, sigoura tpt d 8 nai opwc prin. pote. omwc auto d cmainei oti 8 nai xeirotera. +ct katw katw ka8e ctigmh einai 3exwristh, akm +an kapoiec dn einai toco wraiec oco allec. ka8e lepto mz tu einai polutimo, +eimai cigourh g auto. mn afhnc t oneira +t zwh krist n feugei otan einai ct xeri cu. mn knc picw. mn kruvecai. proxwra +n dc pu ola 8 gnn pl kltra. mono otan exc t kuragio n pac brosta allazun t pragmata. alliwc... pec tu n vgeite +ac mhn einai opwc t 8ec. protimac mono n t fantazecai +n mh vgei pote tpt alh8ino h n knc mia prospa8eia +akm +an dn pane opwc 8 8elec akrivwc t pragmata n exei alla3ei kt?

Kατ μου,σ ευχαριστώ τόσο πολύ για όλα<3

Ήσουν εκεί πάντα για μένα και δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό.

Έχεις δίκιο σε όλα..Το θέμα είναι αν θα βρω το κουράγιο να τα εφαρμόσω..Γιατί ναι,προτιμάω να φαντάζομαι παρά να ζω στην πραγματικότητα.

Αυτό το τραγούδι για σένα..Ξέρω πόσο πολύ σου αρέσει και σε εκφράζει..

How To Save A Life

He walks, you say, ?Sit down, it's just a talk?
He smiles politely back at you
You stare politely right on through

Some sort of window to your right
As he goes left and you stay right
Between the lines of fear and blame
You begin to wonder why you came

Where did I go wrong? I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life

Let him know that you know best
?Cause after all, you do know best
Try to slip past his defense
Without granting innocence

Lay down a list of what is wrong
The things you've told him all along
And pray to God he hears you
And pray to God he hears you

And where did I go wrong? I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life

As he begins to raise his voice
You lower yours and grant him one last choice
Drive until you lose the road
Or break with the ones you've followed

He will do one of two things
He will admit to everything
Or he'll say he's just not the same
And you'll begin to wonder why you came

Where did I go wrong? I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life

Where did I go wrong? I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life

How to save a life
How to save a life

Where did I go wrong? I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life

Where did I go wrong? I lost a friend
Somewhere along in the bitterness
And I would have stayed up with you all night
Had I known how to save a life

How to save a life
How to save a life

Kρίστ.

Ο δράκος του δικού μου παραμυθιού..ΕΓΩ.

Πάλι είμαι εδώ..

Πάλι μπερδεμένη..

Πάλι χωρίς σκοπό..

Αρχίζω και με φοβάμαι..

Είναι εξάρτηση..Το βλέπω..

Μια άλλου είδους αρρώστια..

Δεν το είχα συνηδιτοποιήσει όσπου μου άνοιξαν τα μάτια..(Ευχαριστώ Δανάη..)

Το θέμα είναι..Θέλω να βγω από όλο αυτό το θέατρο που έχω στήσει μόνη μου;

Με εξιτάρει να παίζω μόνη στη σκηνή και να φαντάζομαι τους συμπρωταγoνιστές μου..

Από μικρή αυτοσχεδίαζα μόνη μου..Δημιουργούσα με το μυαλό μου ολόκληρες ιστορίες..Πάντα μόνη μου όμως..ΜΟΝΗ.

Ποτέ δεν ρίσκαρα στην ζωή μου,ποτέ δεν πρότεινα σε άλλους να παίξουν στο παιχνίδι μου από φόβο μην το κακοχαρακτηρίσουν,μη και δεν τους αρέσει....

Ποτέ δεν άλλαξα..Το ίδιο κάνω και τώρα..Μόνο που τώρα το παιχνίδι μου μπλέκεται και με την πραγματικότητα..Με τρομάζει αυτό..Στην πραγματική ζωή δε χωράνε παιχνίδια...Και εγώ έχω βαλθεί να παίζω με τους δράκους του δικόυ μου παραμυθιού..Κάποτε όμως θα ξυπνήσουν..Και τότε....

Αυλαία και πάμε και περπατάμε σε μια ευθεία φωτεινή
Αυλαία και πάμε εδώ γελάμε να μοιραστούμε τη σκηνή
Αυλαία και πάμε εδώ γελάμε το χειροκρότημα στα δυο
Αυλαία και πάμε και περπατάμε μισό εσύ μισό εγώ

Αυλαία και πάμε κι ακολουθάμε
Αυλαία και πάμε κι ακολουθάμε
Μια μυστική διαδρομή
Αυλαία και πάμε κι ακολουθάμε το τέλος
Πάμε κι ακολουθάμε το τέλος
Σαν καινούργια αρχή
Ξανά μαζί

Κάτω απ'τα φώτα οι συγγνώμες της ζωής μας κάνουν μπαμ
Ό,τι αγαπήσαμε θα μείνει ένα ατέλειωτο σαρδάμ
Αξεδιάλυτο

Αυλαία και πάμε θα σεργιανάμε μες στα σκοτάδια της σκηνής
Αυλαία και πάμε θα σεργιανάμε κόντρα σε χίλιους προβολείς
Αυλαία και πάμε ξαναπετάμε κι έλα να ανοίξουμε φτερά
Αυλαία και πάμε ξαναπετάμε καινούργια ορχήστρα ξεκινά

Αυλαία και πάμε και δε γυρνάμε
Αυλαία και πάμε και δε γυρνάμε

Ταξίδι αρχίζει μόλις βγει το φεγγαράκι στη σκηνή

Ξανά μαζί
Ξανά μαζί

Κρίστ.

΄Ενα αντίο και ένα γλυκό φιλί...

Αντίο λοιπόν 2009.

Ναι,θα μου λείψεις..

Τώρα που πια έφτασες στο τέλος σου,νιώθω την ανάγκη να κάνω έναν απολογισμό..

Άρχισες με τις πιο καλές προοπτικές..Τους πρώτους 6 μήνες σου ζούσα ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα..Ήμουν ευτυχισμένη αλλά με έναν εξωπραγματικό τρόπο..Σαν να μην μου άξιζε όλο αυτό..Σαν να είχα μπει στο σώμα μιας άλλης..Ήρθαν όλα τόσο ξαφνικά μα και τόσο όμορφα..Κάθε μου στιγμή γέμιζε με φως,ακόμα και η πιο άσχημη..Ώσπου το παραμύθι γκρεμίστηκε..Και ναι,πιστεύω πως φταίω πιο πολύ εγώ γι αυτό..Τότε όμως δεν το κατάλαβα...Από τη μια στιγμή στην άλλη προσγειώθηκα απότομα στην πραγματικότητα..Και τότε αποφάσισα να γίνω κάτι που δεν είμαι..Σκληρή..Αρχηγός..Ποτέ δεν ήμουν και ποτέ δεν θα γινω,γιατί το προσπάθησα;Και όμως,τους 3 μήνες του καλοκαιριου μπορεί να ήμουν μια άλλη Χριστίνα,μια Χριστίνα αποφασιστική και γεμάτη αυτοπεπoίθηση,όμως ένιωθα κενή..Επιφανειακά ήμουν τέλεια και ένιωθα τέλεια..Όμως κάτι έλλειπε..Έλλειπα εγώ..Μου είχε λείψει το αίσθημα υποταγής σε κάποιον..Να έχω κάποιον να με καθοδηγεί..Μα πάνω απ όλα μου έλειπες ΕΣΥ.

Έτσι,λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία αποφάσισα να τελειώσω μια για πάντα αυτο το ψέμα..Και ήμουν πάλι η παλιά Χριστίνα..Με μια διαφορά..Τώρα πια ζούσα στην πραγματικότητα..Έβλεπα καθαρά και ας μην έβλεπα αυτά που θα ήθελα να δω..

Σεπτέμβρης,Οκτώβρης,Νοέμβρης,Δεκέμβρης...Μήνες καταθλιπτικοί..Διάβασμα,αναμνήσεις και κλάμα...Το τίμημα για την επαναφορά μου στην αλήθεια..Όμως δεν μετανιώνω..Σ αυτούς τους 3 μήνες έμαθα κάτι πολύ βασικό..Οι άνθρωποι πηγαινοέρχοντε στην ζωή μας..Κανείς δεν υπάρχει μόνο για μας παρα μόνο ο εαυτός μας..Αγάπα τους ανθρώπους..Κάνε ό,τι μπορείς γι αυτούς..Όμως μην δένεσαι..Μην περιμένεις ανταλλάγματα,ούτε υποσχέσεις για την αιωνιότητα..Δέξου το παρόν όπως σου δίνεται και ΖΗΣΕ ΤΟ.Το ξέρω,δύσκολο...Και ιδιαίτερα για μένα που τόσο καιρό πίστευα το αντίθετο..Οι άνθρωποι όμως αλλάζουν..Καιρός δεν είναι να αλλάξω κι εγώ λοιπόν;

Αντίο λοιπόν 2009.

Δεν θα σε ξεχάσω,αυτό είναι το μόνο σίγουρο..

Σ ευχαριστώ ΓΙΑ ΟΛΑ.

Καλωσήρ9ες 2010..

Εύχομαι να φέρεις σε όλους υγεία και ευκαιρίες για σκέψη...Γιατί μόνο μέσα απο την σκέψη και την αυτοκριτική έρχεται η ευτυχία..

Καλή Χρονιά.

Κρίστ.