Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Ψέματα.

Πολλά ψέματα..Όμορφα ψέματα...Όμως όπως και να χει,παραμένουν ψέματα..
Kαλύτερα να το ονομάσω παραμύθι..Ένα όμορφο παραμύθι στο οποίο ζούσα 6 χρόνια και τώρα ξαφνικά πρέπει να αντιμετωπίσω την πραγματικότητα..Ωραίο το παραμύθι σου,δεν λέω,αρκετά πειστικό..Αλλά δεν είχε δράκο..Πως να το πιστέψω λοιπόν;
Κι όμως το πίστεψα..Αλλά πάντα είχα την αμφιβολία...Απλά τώρα η αμφιβολία έγινε σιγουριά..Αγαπούσες άλλη λοιπόν..Όλα αυτά τα χρόνια που μου έδειχνες την αφοσίωσή σου..
Ποιά αφοσίωση σου;Γιατί κοροιδεύω τον εαυτό μου;
Όλα στο μυαλό σου ήταν Κρίστ..Όπως πάντα..Μπερδεύεις την πραγματικότητα με το ροζ συννεφάκι στο οποίο ζεις.Θέλω να φύγω επιτέλους απο εδώ να βγω στην βροχή,να ουρλιάξω στους ανθρώπους :
''ΞΥΠΝΗΣΤΕΕΕ!!'ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑΤΑ!ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑΤΑ..!!!''
Όλοι λένε ψέματα...''Θα είμαι εδώ για πάντα..Δεν θα σε αφήσω ποτε..Σ αγαπώ''
ΨΕΜΑΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΨΕΜΑΤΑ!
Ήμουν τόσο αφελής που πίστευα ότι επειδή τα εννοώ εγω θα τα εννοούν κ οι άλλοι...
Μου πήρε την αθωότητά μου τόσο βίαια..Μου έκλεψε κάθε στιγμή μαζί του που θεωρούσα αληθινή και που φυλούσα μέσα στην καρδιά μου σαν φυλαχτό..Μου τα πήρε όλα η αληθεια..Με άφησε γυμνή και ανυπεράσπιστη μέσα στο χαλάζι...Ετσι είμαι τώρα λοιπόν.Ένα κορίτσι που του κλεψαν την καρδιά,του κλεψαν την ψυχή..και που ζητάει απεγνωσμένα τρόπο να τα πάρει πίσω...










ΥΓ.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.Δεν αξίζει.

Η επανάληψη είναι μήτηρ μαθήσεως.
Στην περίπτωσή μου όμως,ούτε αυτή βοηθάει..
Τοτε...τι;

''Πονάει η αλήθεια,πως να γλιτώσεις δειλέ..Κακιά μου συνήθεια ας μην υπήρχες ποτέ..''



Κρίστ.