Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

I'm just gonna break break break your heart!

Κάτι που το κάνει 6 χρόνια τώρα με πολύυυυυ μεγάλη επιτυχία!
Ω ναι,έχει ταλέντο,το πιστευω!
Δεν ειμαι καλα.ενταξει;
Εχω νευρα.Πολλααααααα νευρα!
Και με σενα και με όλους και κυριως με τις Πανελληνιες-.-
Β-Α-Ρ-Ε-Θ-Η-Κ-Α!
Αλλα οκ πες πως περναω Ρεθυμνο.
Μετα τι;
''Μετα απο σενα το χαος,μετα απο σενα το τιποτααααα''
Καλα οχι κι ετσι,σιγα μην κατσω να σκασω.
Πολυ σημασια σου δωσαμε τοσα χρονια.
Απλα ειναι ΟΛΑ αβεβαια..
Και η υπομονη μου αρχιζει και εξαντλείται..Αυτο ειναι που με τρομαζει περισσοτερο απ ολα..
Εκει που δεν ακουγες την μιλια μου,τωρα γκαριζω!
Εκει που δεν ελεγα ποτε τι σκεφτομαι ουτε εξεφραζα την γνωμη μου,τωρα την διατυμπανιζω!
Ακομα και τα συναισθηματα μου..Για μενα ηταν ο,τι χειροτερο να καταλαβουν οι αλλοι πως ενιωθα..
Τώρα; Στα τετοια μου! :P
Δεν με αναγνοριζω..Πραγματικα,δεν ειμαι εγω αυτη..
Τοτε...ποια ειναι;

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Merry Christmas and a happy new Year(?)

Aγαπημενε μου Αγιε Βασίλη,
Ca va?
Eγω χάλια.Γίνεται να πάω να δώσω Πανελληνιες και να γραψω 20 χωρίς άλλο διαβασμα;
Γινεται να χάσω 10 κιλά μεχρι την Πρωτοχρονια;
Γινεται να παω Ρεθυμνο ΤΩΡΑΑΑΑΑ;
Γίνεται να μην μου σπαει τα νευρα;
Ε καταπληκτικε μου Saint Billy?
Δεν γίνεται,ε;
Καλά δεν πειράζει..Κάντε υπομονη κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός,κάντε υπομονή μια λεμονιά ανθίζει στην γειτονιά λαλαλαλαλαλαλα!
Η ψυχολογικη μου ισσοροπια κινδυνευει my dear.
Πρεπει να κανεις κατι δραστικό..όπως;
Je ne sais pas.Ματαιοτης ματαιοτητων,τα παντα ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ!

ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΟΜΑΔΙΚΗ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ;
ΓΟΥΣΤΑΡΩΩΩΩΩ!



ΥΓ.Το δωρο μου για φέτος θέλω να είναι ΥΠΟΜΟΝΗ.
Γιατι αλλιως δεν το γλιτώνω το χαρακίρι.


Merci beaucoup.


Santa Claus is coming to town <3


Adios amigos!


Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Love me if you dare.



Toλμάς;









I don t think so...

Τετάρτη 8 Δεκεμβρίου 2010

Ένα όνομα χαραγμένο στο θρανίο σου.
Το όνομα μου χαραγμένο με τα γράμματά σου.
Για πρώτη και μοναδική φορά αγάπησα το όνομά μου.
''Χ ρ ι σ τ ί ν α''
Γράμματα καθαρά,απο πάνω περασμένα με στυλό για να φαίνονται καλύτερα.
Θα μπορούσα να το κοιτάω για ώρες,για μέρες..
Παράξενο όμως..Δεν αισθάνθηκα κάτι συγκεκριμένο.Μόνο έκπληξη.
Το ότι αναφερόταν σε εμένα το ήξερα.Ήταν αυτονόητο.
Το θέμα ήταν : ΓΙΑΤΙ;
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν να να νευριάσω.
''Σαν πολύ δεδομένες μας θεωρεί ο κύριος''.
Τα λόγια των φίλων μου,λόγια που μου λένε μήνες τώρα: ''Σε εκμεταλέυεται,σε θέλει για καβάντζα''
Είναι πράγματι όμως έτσι;
Ίσως να είναι εν μέρη,αλλά όχι μόνο.
Σήμερα κατάλαβα οτι είναι ο μόνος άνθρωπος που μου έχει σταθεί τόσο πολύ.Με τρόμαξε αυτή η διαπίστωση αλλά και με έκανε να καταλάβω πολλά.
Με όποια και αν είναι ερωτευμένος,με εμένα πάντα θα υπάρχει κάτι παραπάνω.Οχι ερωτικό,όχι.Αδελφικό.Και πραγματικά χαίρομαι γι αυτό..Σήμερα καταλαβα(ναι,σημερα κι αυτο :P ) οτι δεν μπορει να υπάρξει ο ένας χωρίς τον άλλον.Όχι,δεν με τρομάζει η απόσταση.Ρεθυμνο-Αθηνα δεν ειναι και οι δυο ακρες του κοσμου..Ουτε αυτον δεν θα επρεπε να τον τρομαζει..Κι όμως,την τρέμει..
Δεν θα τον αφήσω όμως μόνο.ΠΟΤΕ.Αυτό πιστεύω το ξέρει..Δεν θέλει δα και μεγάλη προσπάθεια για να το καταλάβεις :)


Kρίστ.



''Ξέρω γιατί απελπίζομαι τόσο συχνά. Είναι γιατί θέλω να με αγαπούν όλοι κι αυτό δεν είναι ανθρωπίνως δυνατόν. Θα μπορούσα να είμαι το πιο ζουμερό, το πιό γευστικό, το πιο συναρπαστικό ροδάκινο του κόσμου και να προσφέρομαι σε όλους. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που είναι αλλεργικοί στα ροδάκινα. Αυτοί θα θέλήσουν ίσως να γίνω μπανάνα. Πόσο συχνά δε γινόμαστε μπανάνες για άλλους, που θέλουν ροδάκινα! Είναι προτιμότερο να πεις στον άλλο ''Λυπάμαι πολύ που δεν μπορώ να είμαι μπανάνα, θα το 'θελα πολύ να ήμουν μπανάνα για σένα. Βλέπεις όμως, είμαι ροδάκινο'' Και ξέρετε τι θα συμβεί? Αν περιμένετε αρκετά, θα βρείτε κάποιον που του αρέσουν τα ροδάκινα. Και μετά θα μπορείτε να ζήσετε σαν ροδάκινο κι όχι σαν μπανάνα. Σκεφτείτε χάσιμο ενέργειας που έχει κανείς προσπαθώντας να γίνει μπανάνα όταν είναι ροδάκινο! Όταν αγαπάς, κινδινεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου. Δεν είναι κακό αυτό. Αγαπάς για ν'αγαπάς, κι όχι για να πάρεις ανταπόδοση - αυτό δεν είναι αγάπη. Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις να πονέσεις. Και όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις να αποτύχεις. Κι όμως πρέπει να ρισκάρεις, γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στην ζωή είναι να μη ρισκάρεις τίποτε. Όποιος δεν ρισκάρει τίποτε, δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε και δεν είναι τίποτε. Μπορεί ν'αποφεύγει τον πόνο και τη λύπη, αλλά δε μαθαίνει, δεν νιώθει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δεν ζεί και δεν αγαπά. Είναι δούλος αλυσοδεμένος με τις βεβαιότητες και τους εθισμούς του. Εχει ξεπουλήσει το μεγαλύτερο αγαθό του, την ατομική του ελευθερία. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι ελεύθερος.''

Λέο Μπουσκάλια.