Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Η καρδιά μου,εγώ...


-Μ αγαπάει μικρή μου μαργαρίτα;


-..Συγγνώμη.Δεν ξέρω..Τα πέταλά μου δεν μπορούν να προσδιορίσουν τα συναισθήματα ενός αγγέλου που είναι κρυμμένος πίσω από ένα σύννεφο..


-Κρίμα..και ήθελα τόσο πολύ να μάθω..Δεν θέλω  να ζω άλλο με ψευδαισθήσεις..


-Η καρδιά σου τι σου λέει;


-Δεν είμαι εγώ για ν ακούω την καρδιά μου μικρή μου..Τα βλέπει όλα θολά και αλλοιωμένα..Έτσι όπως θέλει αυτή..


-Κι αν αυτά που σου λέει είναι σωστά;Κι αν αυτή τελικά βλέπει πιο καλά απο τις άλλες καρδιές απλά εσύ δεν το ξέρεις;


-Μ έχει προδώσει πολλές φορές...Τα βλέπει όλα ουτοπικά..ιδανικά..
Βλέπει παντού ανθρώπους καλούς,ετοιμους να σ αγαπήσουν κ να τους αγαπήσεις..να τους εμπιστευτείς τα πάντα..Να τους δώσεις εν τέλη ότι πιο πολύτιμο έχεις...την ψυχή σου!


-Αυτό έκανες κι εσύ;Του έδωσες την ψυχή σου;


-..Ναι....αλλά δεν το μετανιώνω..ή τουλάχιστον η  καρδιά μου δεν το μετανιώνει...όπως πάντα..


-Νομίζω πως δεν έχεις καταλάβει κάτι..Η καρδιά σου είσαι εσύ..το σώμα σου..η ψυχή σου..τα συναισθήματά σου..Δεν είστε δύο ξεχωριστές οντότητες αλλά μια..Μην κατηγορείς την καρδιά σου..Είναι ότι πιο πολύτιμο έχεις..Για να του χαρίσεις έτσι απλόχερα την ψυχή σου σημαίνει πως πίστευες πως θα ήταν ασφαλής μαζί του,έτσι;Κ απ την στιγμή που του χάρισες την ψυχή σου του χάρισες μαζί και όλη σου την ύπαρξη..Πρέπει να τον αγαπούσες πολύ..Έπρεπε όμως να ήσουν σίγουρη όταν του πρόσφερες κάτι τόσο πολύτιμο..Ήσουν μικρό ουράνιο τόξο;



-Νομίζω χρησιμοποιείς λάθος χρόνο μαργαριταρένια μου.Ναι,τον αγαπούσα.Όμως και τώρα τον αγαπάω..και πάντα θα τον αγαπάω..ΑΚΟΥΣ; Μιλάει η καρδιά μου τώρα.Δηλαδή εγώ.Εγώ είμαι η καρδιά μου.Εγώ νιώθω,εγώ αγαπώ,εγώ συγχορώ,εγώ υπομένω,εγώ ζηλεύω,εγώ θα είμαι πάντα υπόδουλη των συναισθημάτων μου.Έχεις δίκιο...
Όχι,δεν ήμουν για τίποτα σίγουρη όταν του χάρισα την ψυχή μου.Το μόνο που ήξερα ήταν ότι τον αγαπώ..Κι αυτό μου έφτανε..
Όμως ακόμα πιστεύω πως η ψυχή μου είναι ασφαλής μαζί του.
Όχι,δεν την έχει πετάξει στον δρόμο..Το ξέρω..Απλά το ξέρω..Το βλέπω με τα μάτια της καρδιάς..



-Αυτή δεν έλεγες πως σε πρόδωσε;


-Ναι με πρόδωσε.
Όμως τώρα είναι αλλιώς..
Τώρα έχει καθαρίσει λιγάκι το βλέμμα της..
Έχει αρχίσει και ξεχωρίζει το αληθινό απ το ψεύτικο..
Αρκεί να μην αποδειχτεί πως κι αυτό τελικά ήταν μια πλάνη...



-Και να αποδειχτεί εσύ μην το βάλεις κάτω...Προχώρα..Πάλεψε...Βρες τον εαυτό σου..
Καθάρισε το βλέμμα της καρδιάς σου,όμως άσε και κανά δυό σκουπιδάκια..
Μερικές φορές η πλάνη είναι ότι ακριβώς χρειαζόμαστε μπροστά σ αυτό που δεν θέλουμε να δούμε..



-Το ερώτημα όμως παραμένει..Μ αγαπάει άραγε;Μ αγάπησε ποτέ όσο τον αγάπησα εγώ;


-Σου είπα..Δεν ξέρω..Όμως και να ήξερα δεν θα σου έλεγα..Είναι κάποια πράγματα που απλά πρέπει να τα καταλάβουμε μόνοι μας..Εν τέλη,έχει τόσο μεγάλη σημασία αν σ αγαπάει;Αν τον αγαπάς τόσο πολύ όσο λες,η αγάπη σου θα φτάνει και για τους δυό σας...


-Ίσως....Ίσως δεν θέλω να μάθω και την απάντηση..Φοβάμαι...Ας αφήσω για λίγο ακόμα την καρδιά μου να ζει στις ψευδαισθήσεις...Και θα τον αγαπάω..όπως με συμβούλευσες..θα τον αγαπάω και για τους δυό μας...



-Πρόσεχε μόνο μην χάσεις την αγάπη στον εαυτό σου ουράνιο τόξο μου..



Πρόσεχε...










Αν συναντήσετε κάποιο αγόρι μελαγχολικό, να μαδάει μια μαργαρίτα κάτω από ένα πεύκο, πείτε του παρακαλώ, πως το τελευταίο φύλλο το έχω κρυμμένο στην καρδιά μου.

-αλκυόνη παπαδάκη-













Κρίστ.

14 σχόλια:

Sinner είπε...

κριστ μου είσαι φανταστική..
καθε φορά καταφέρνεις να με συγκινείς ή να με κάνεις αν προβληματίζομαι για κάποια πράματα..Συνέχισε την καλή δουλειά.
Ο άνθος σου<3

Χριστίνα είπε...

μικρό μου εφτιαξές blog;
σ ευχαριστώ πολύ<3
απλά γράφω αυτά που νιώθω.
καλή αρχή κ σε σένα =)




κάπου πάνω απ το ουράνιο τόξο...
Κρίστ.

Μυστικό Μονοπάτι είπε...

Καλή μου, μερικές φορές η λογική μας δεν χωρά μέσα στην καρδιά μας. Η καρδία μας όμως χωράει παντού... Άκουσε την τι θέλει να πει... Μην την κατακρίνεις γιατί έκανε λάθος!!! Σε νοιάζεται πιο πολύ από όλους!!!! Μην το χάσεις ΠΟΤΕ αυτό!!!

Πολύ όμορφο το σπιτικό σου!!!

"Μυστικά" φιλιά!!!

Χριστίνα είπε...

Ναι,παντού υπάρχει μια μικρή γωνίτσα για να τρυπώσει η καρδιά μας και να μας ψυ9ιρίσει γλυκά..και συνή9ως αυτό που μας λέει είναι το καλύτερο για μας..
Δεν φταίει όμως αυτή όταν οι άλλοι δεν ακούν τις καρδιές τους κ σε πληγώνουν..
Αν ακούγαμε όλοι τις καρδιές μας,όλα θα ήταν ιδανικά..


κάπου πάνω απ το ουράνιο τόξο...
Κρίστ.

Fidget Rainbowweb είπε...

Ανακάλυψα το blog σου σήμερα και το ήπια μονορούφι!! Πολύ τρυφεράδα βρήκα στις αναρτήσεις σου...
Θα έρχομαι να βλέπω τη θέα πάνω από το ουράνιο τόξο!
Χάρηκα!!!

Χριστίνα είπε...

ολοι είναι ευπρόσδεκτοι εδω πάνω =)
καλώς ήρ9ες στην μικρή μας παρέα.




κάπου πάνω απ το ουράνιο τόξο.
Κρίστ.

Ανώνυμος είπε...

καλό μου παιδί εισαι οντως ενα ουρα΄νιο τόξο οταν σηκώνουν το κεφάλι πολύ θα βλέπουν το πρόσωπο σου αλλά και την ψυχή σου.

Χριστίνα είπε...

το 9έμα είναι ότι δεν κάνουν πολλοί τον κόπο να σηκώσουν το κεφάλι ψηλά για να δουν.
θα συνεχίσω όμως να υπάρχω γι αυτούς που θέλουν να το βλέπουν να προβάλλει μετά την βροχή.


κάπου πάνω απ το ουράνιο τόξο.
Κρίστ.

Ανώνυμος είπε...

χαρά μου οι σπάνιοι σε συναισθήματα άνθρωποι ειναι κρυμμένη γιατί στα αλήθεια δεν αντέχουν την πραγματικότητα.αυτοί που θα δούν τα χρώματα σου ειναι αυτοί που θα κοιτάξουν ψηλά. να εχεις υπομονή κάποιος...... αλλά ακόμα εισαι παιδί.

Χριστίνα είπε...

ναι ειμαι ακομα παιδι..
ομως ειδη εχω πληγωθει..
9α κανω υπομονη ομως..πολυ υπομονη..
γιατι ξερω πως εχω ακομα χρονια μπροστα μου..πολλοι θα με μισησουν,πολλοι θα με αγαπησουν..
το θεμα ειναι να κρατησω κοντα μου αυτους που μπορουν να δουν το εσωτερικο κ οχι το εξωτερικο..αυτους που θα κοιταξουν ψηλα.
ευχαριστω για τις συμβουλες =)


κάπου πάνω απ το ουράνιο τόξο..
Κρίστ.

Χριστίνα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
mar9659 είπε...

Καλή σου μέρα γλυκειά μου...Υπέροχο το μπλόκ σου και πόσο αληθινό μπράβο σου...μα νάξερες πόσο θάθελα νάμαι στη θέση σου να πηγαίνω σχολείο,μαθήματα κ.λ.π.όσο πάραδοξο και κοινότυπο κι'αν σου φαίνεται είναι όμως αλήθεια γιατί μεγαλόνωντας θα συνειδητοποιήσεις ότι αυτά που τώρα σου φαίνονται ανιαρά και δύσκολα θα είναι παιχνιδάκι μπροστά στις δυσκολίες προς το ζείν....Προς θεού δεν θέλω να σε τρομάξω μα να σ'ενθαρρύνω να διαβάζεις και να έχεις σωστά εφόδια για να αντιμετωπίσεις με μεγαλύτερη ευκολία την ίδια σου την ζωή όταν θα πρέπει να την αντιμετωπίσεις μόνη σου πιά!!Τώρα θα μου πεις στην Ελλάδα ζούμε και κομματάκι δύσκολα τα πράγματα....μα όσο ποιό πολλά εφόδια μαζέψεις τόσο ποιό εύκολα θαναι τα πράγματα...σου το εύχομαι απο καρδιάς!!!Κουράγιο λοιπόν!!

Χριστίνα είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Χριστίνα είπε...

Σ ευχαριστώ πολύ =)
Ναι έχω βάλει στόχο να βάλω τα δυνατά μου αυτά τα 2 χρόνια..Οσα εμπόδια κι αν συναντήσω θέλω να πιστεύω πως θα τα ξεπεράσω και θα βγω πιο δυνατή..Κι εγώ σκέφτομαι πως θα μου λείψουν φοβερά τα μαθητικά χρόνια αργότερα..το καταλαβαίνω και το καλοκαίρι όταν παθαίνω σύνδρομο στέρησης προς τα τέλη του αυγούστου :P

Ομως όταν χάνεις κάτι τότε καταλαβαίνεις την αξία του.
Αυτό ισχύει πάντα και παντού.


Κάπου πάνω απ το ουράνιο τόξο..
Κρίστ.