Χαμογέλα =)

Το ουράνιο τόξο μου κρύφτηκε.

Χιλιάδες μικρά συννεφάκια στέκοντε εμπόδιο στις αχτίδες φωτός που προσπαθούν να τα διαπεράσουν.

Όχι,δεν είναι το δικό μου συννεφάκι,όχι το petit nuage μου.

Αυτό ξέρω πως ποτέ δεν θα εμπόδιζε το φως της ελπίδας να περάσει..

Είναι κάτι άλλα σύννεφα..Μαύρα..Απειλητικά..

Στέκοντε απο πάνω μου,τάχα πως με προστατεύουν..Το μόνο που κάνουν όμως είναι να μου κρύβουν την αλήθεια,το πραγματικό φως της ζωής.

Αυτά τα σύννεφα έχουν πάνω τους κάτι το γοητευτικό.

Αν δεν προσέξεις θα παρασυρθείς από την ψεύτικη λάμψη τους.

Όμως εγώ αντιστέκομαι.

Και επιμένω.

Επιμένω να πιστεύω στο δικό μου μικρό συννεφάκι.Σ αυτό που δεν με κρύβει,αλλά στέκεται δίπλα μου.Σ αυτό που αν ψάξεις επιφανειακά δεν θα βρεις τίποτα να σε κρατήσει κοντά του με την λάμψη του.Και όμως,υπάρχει.Απλά οι περισσότεροι βαριούντε να ψάξουν καλύτερα.Ψάξτε στο εσωτερικό και θα βρείτε θησαυρό.'Οχι άλλη επιφάνεια!ΑΡΚΕΤΑ!

Όταν κάτι δεν φαίνεται δεν σημαίνει και πως δεν υπάρχει.Αντίθετα..Αυτό που φαίνεται υπερβολικά πολύ είναι συνήθως και το ψεύτικο.

Και αυτά τα ρημάδια τα σύννεφα έχουν κρύψει ολότελα τον πολύχρωμο εαυτό μου...

Θα τον ξαναβρώ όμως,μην με φοβάστε εμένα.

Πάντα τον βρίσκω.

Χαμόγελο, ό,τι και αν συμβαίνει =)

Κρίστ.