Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

catch a falling star and put in your pocket...


-Κοίτα!
Ένα αστέρι πέφτει..
Κάνε μια ευχή..
-Ποτέ ξανά..ΠΟΤΕ.Όχι άλλος πόνος..
-Είσαι σίγουρη πως αυτό θες;
-Όχι..Αλλά τι θα καταλάβω αν πονέσω κι άλλο;
-Πολλά..Πως είναι η ζωή για παράδειγμα..Είναι ωραίος ο πόνος όταν ξέρεις να τον ζεις..
-Χα.Μέσα στο πετσί μου τον έζησα τον πόνο..Γεύτηκα την γλύκα του..Τώρα ΤΕΛΟΣ.
-Και σε ξαναρωτάω..Είσαι σίγουρη;
-Σου είπα, όχι!Μπορεί να μου ξερίζωσε την ψυχή,να πήρε απο μέσα μου ό,τι αγνό και αθώο είχα αλλά τον αγαπάω τον πόνο μου..Δεν μπορώ να τον αποχωριστώ έτσι εύκολα.Δεν ήταν έτσι στην αρχή..Ηταν ένας απλός,ανώδυνος πόνος..Εγώ τον κατάντησα έτσι..Ναι όπως κατάλαβες πάλι εγω φταίω..
-Αχ αυτή η μανία σου πάντα να φταις εσύ..Για κάθε πόνο,για κάθε χωρισμό πάντα υπάρχουν δύο φταίχτες μικρή μου..
-Ίσως..Είναι τόσο ψυχοφθόρο όλο αυτό..Όχι δεν τον μισώ αλλά με πονάει..Κάθε πόνος πονάει θα μου πεις..Όμως κάθε πόνος,όπως και ο δικός μου,έχει να σου δώσει κάτι πολύτιμο..Την εμπειρία..Την γλύκα της υπομονής και της επιμονής ότι κάποτε θα βγει το ουράνιο τόξο..Ίσως γι αυτό αγαπάω τόσο πολύ τον πόνο μου..
-Οπότε δεν θα τον διώξεις;
-Μάλλον όχι..
-Χαίρομαι.Γιατί τι θα έκανα εγώ,μια άμοιρη καρδιά.χωρίς λίγο πόνο;


....

Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα του αποχωρισμού:
-Αχ, είπε η αλεπού… Θα κλάψω.
-Εσύ φταις, είπε ο μικρός πρίγκιπας, εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ θέλησες να σε εξημερώσω…
-Σωστά, είπε η αλεπού.
-Όμως θα κλάψεις, είπε ο μικρός πρίγκιπας.
-Σωστά, είπε η αλεπού.
-Τι κέρδισες λοιπόν;
-Κέρδισα, είπε η αλεπού, το χρώμα του σταριού.

Έπειτα πρόσθεσε.
-Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις πως το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Θα ξανάρθεις να με αποχαιρετήσεις και θα σου χαρίσω ένα μυστικό.
Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.

-Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο, δεν είσαστε τίποτα ακόμα, τους είπε. Κανείς δε σας έχει εξημερώσει και δεν έχετε εξημερώσει κανέναν. Είσαστε όπως ήταν η αλεπού μου. Μια αλεπού ίδια μ’ άλλες εκατό χιλιάδες. Γίναμε όμως φίλοι και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο.
Και τα τριαντάφυλλα στέκονταν θιγμένα.
-Είσαστε όμορφα, όμως είσαστε άδεια, τους είπε ακόμα. Δεν πεθαίνει κανείς για σας. Βέβαια, το δικό μου τριαντάφυλλο ένας απλός περαστικός θα έλεγε πως σας μοιάζει. Όμως εκείνο μόνο του έχει περισσότερη σημασία απ’ όλα εσάς, αφού εκείνο είναι που πότισα. Αφού εκείνο έβαλα κάτω απ’ τη γυάλα. Αφού εκείνο προστάτεψα με το παραβάν. Αφού σ’ εκείνο σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δύο τρεις για να γίνουν πεταλούδες). Αφού εκείνο άκουσα να παραπονιέται ή να κομπάζει ή κάποιες φορές ακόμα να σωπαίνει. Αφού είναι το τριαντάφυλλό μου.
Και ξαναγύρισε στην αλεπού:
-Αντίο, είπε…
-Αντίο, είπε η αλεπού. Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν.
-Την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν, επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.
-Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό.
-Είναι ο χρόνος που ξόδεψα για το τριαντάφυλλό μου…είπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται.
-Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθεια, είπε η αλεπού.
-Μα εσύ δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος για ό,τι έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου…
-Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου… Ξανάπε ο μικρός πρίγκιπας, για να το θυμάται…



Κρίστ.

7 σχόλια:

ziggy είπε...

iperoxo...isws n mn akoustei toso aisiodo3o auto p 8a pw...alla o ponos panta zei mesa mas akm k otan nomisoume oti vrikame thn eutixia...panta 8a iparxei ena agka8i mesa mas...etsi nomizw toulaxiston...etsi exw ktlvei mexri twra...

ziggy είπε...

a k kati akm mn anxwnesai toso g tis panellinies...isws sou akougetai trelo alla prospa8ise n mn anxwnesai...egw dinw fetos k nomizw oti eimai sthn telikh eu8eia...k o stoxos dn einai k toso eukolos k exoun pe8anei polles aptis elpides k tn porwsh p eixa paliotera...alla prospa8w n thn palepsw me oti mou exei apomeinei...opote prospa8ise k ec k mn to vazeis katw...dn a3izei g kanenan...

Χριστίνα είπε...

Κ εμενα πε9αινουν σιγα σιγα οι ελπιδες μου..Αλλα δεν πειραζει..δεν ειναι το παν να περασεις σε μια σχολη με πολλα μορια..αρχιζω και το καταλαβαινω αυτο.Η μαγκια ειναι να βρεις την ευτιχια..Και αυτο ειναι πολυ πιο δυσκολο απο το να βγαλεις 19.000 μορια στις πανελληνιες..πολυ πολυ πιο δυσκολο..καλυτερα να επικεντρωθω εκει λοιπον..

ουρανια φιλια!
Κρίστ.

dimitris~βαστιλη blogspot είπε...

o ponos einai mesa sti zoi tou kathena mas.prepei na matheis na zeis me auton kai na matheneis apo auton.

mou arese para poli auta pou egrafes sto profil ''about you''.me agixan kai as mn se xero.

proti fora episkeptomai to blog sou.einai poli oreo.th to psaxo kalitera otan exo xrono.

Ανώνυμος είπε...

πολυ ομορφο....

χωρις πονο δεν θα ζουσαμε ολες τις αισθησεις...!

Sinner είπε...

Ουρανιο τόξο μου ίσως ο πόνος νας μας βοηθάει στην τελική.Μαθαίνουμε απ' αυτόν.Και θυμήσου δεν φταις μονάχα εσύ μικρό μου..στην αγάπη φταίνε δύο..ΠΑΝΤΑ.Μην το ξεχνάς αυτό.Και είναι άδικο να το ζει μόνο ο ένας απ' τους δυο.Θυμήσου τα άτομα που ηταν πάντα δίπλα σου Ουράνιο Τόξο μου.Και μόνο αυτούς να θυμάσαι.Τουλάχιστον να προσπαθείς.

Φωτεινά φιλιά!

Χριστίνα είπε...

Ο πόνος ειναι μέσα στην ζωή και δεν μπορω να κανω τπτ γι αυτο..Απλά υπομονή..
Είναι και όμορφος όμως ..πολύ όμορφος αμα τον αγαπας..
Ευχαριστω όλους για τα comments =)
Ενα special thanks στο αν9άκι μου <3

Ουράνια φιλιά.
Κρίστ.