Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Μια φορά και έναν καιρό...

27/3/11.
Mια νύχτα.
Αλλά όχι απλή νύχτα.
Μια νύχτα αποχαιρετισμού.
Το ένιωθα πως αυτό ήταν.
Στριμοχτήκαμε στο κρεβάτι της καμπίνας και σχεδόν αμέσως άπλωσες το χέρι σου να με αγκαλιάσεις.
Έπειτα μιλήσαμε λίγο,όπως πάντα για άσχετα θέματα.Ένιωσα την ανάγκη να πω την προσευχή που μου είχε μάθει μικρή η γιαγιά μου..Στην είπα ψιθυριστα..''Πέφτω κάνω τον σταυρό μου,άγγελο έχω στο πλευρό μου,δούλος του Θεού λογιούμαι και κανένα δεν φοβούμαι''
Ο αγγελός μου..Εσύ..
Μου χαμογέλασες πειραχτικά και γλυκά συνάμα ''Ναι,μόνο που αυτην την προσευχη μου την έλεγε και εμένα η γιαγιά μου :P''
Δεν είπα τίποτα..Απλά κουλουριάστηκα δίπλα σου..Ηθελα να κάνω κάτι..Να σου δείξω πόσο πολύ σ αγαπώ..Ο,τι και αν έγινε..ο,τι και αν γίνει απο εδω και πέρα..
Η αλήθεια είναι πως ένιωθα καλά.Οχι υπερβολικά συναισθήματα..Απλά μια σιγουριά και μια γλυκιά μελαγχολία..Σαν να ήταν η τελευταία μου βραδιά..Υστερα απο αυτην την βραδια τα μάγια θα λυνόταν..και είχα δίκιο..
Σιγά σιγά η αναπνοή σου έγινε πιο βαριά..τα βλέφαρά σου έκλεισαν..Και τώρα ήσουν δικός μου..Μπορούσα να σε παρατηρώ με τις ώρες..Τα προσωπα μας απειχαν ελαχιστα χιλιοστα..Κοιμοσουν ,και όμως το χέρι σου με κρατούσε σφιχτά..Το πρόσωπό σου είχε μια γλυκια αφοσιωση..
Και τότε χτύπησε το τηλέφωνο.Δεν ξύπνησες αλλά αμέσως έβγαλες το χέρι σου και γύρισες πλευρό.
''Η Α. ήταν..ζητούσε τον Δ.'' μου είπε η Μαρία.
Νεύριασα.Ε όχι να μου χαλάει και την ομορφότερη βραδια της ζωης μου αυτη!Πολυ παει!
''Και τι τον θέλει τετοια ωρα;Να τον αφησει ησυχο!Κοιμαται!''
Και τότε σαν δια μαγειας,ξυπνησε!Γυρισε πάλι πως την μεριά μου..μου χαμογέλασε γλυκά,με αγκάλιασε και είπε ''Πηρε τηλεφωνο κανεις;'' ''Δεν ξερω,δεν ακουσα ποιος ηταν'' ''Ουτε εγω..''ειπε και με αγκαλιασε πιο σφιχτα..
Ημουν σιγουρη ομως πως ειχε ακουσει..Και αυτο για εμενα σημαινε πολλα...
Δεν θέλω να πω άλλα γι αυτην την νύχτα..Νομιζω τα πολλα λογια χαλάνε την μαγεία της..
Άλλωστε δεν μιλησαμε πολυ γι αυτην την επομενη μερα..Το μονο που μου ειπε ήταν'' Η χθεσινή βραδιά ήταν ξεχωριστή''
Και για μένα ήταν.Η τελευταία μας βραδιά..Όλα τα άλλα είναι περιττά.


Αυτός νομίζω είναι ο επίλογος της ιστορίας.Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
Αντίο συννεφάκι.



I could stay awake just to hear you breathing
Watch you smile while you are sleeping
While you're far away and dreaming
I could spend my life in this sweet surrender
I could stay lost in this moment forever..


5 σχόλια:

_Mαρία_ είπε...

Πόσο όμορφη και ζηλευτή εμπειρία Χριστινάκι! Γιατί να πείτε αντίο; Συγγνώμη που ακόμα αυτό δεν το έχω καταλάβει!

Χριστίνα είπε...

Γιατί έγιναν πολλά πέρα απο αυτό στην εκδρομη Μαράκι..Και γενικά κατάλαβα οτι δεν θα μπορούσαμε να είμαστε μαζι ποτε ετσι κι αλλιως..Οχι μονο γιατι δεν νιωθουμε τα ιδια πραγματα αλλα και γιατι ισως τελικα δεν ταιριαζουμε σαν χαρακτηρες..Η καρδια μου ακομα τον αγαπαει ομως το μυαλο μου εχει παψει εδω και αρκετο καιρο..Δεν του αξιζω πια,ουτε αυτος μου αξιζει.Εκεινη η βραδια ηταν κατι σαν αποχαιρετηστηριο των συναισθηματων μας..Ομορφα και συναμα μελαγχολικα..

_Mαρία_ είπε...

Κατάλαβα... για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι τα πράγματα συνήθως δεν είναι τόσο απλά. Όταν όμως βλέπεις το τέλος, πολλές φορές σου είναι πιο εύκολο να φύγεις μια και καλή, πράγμα που σου εύχομαι. :)

Δ.A. είπε...

ο,τι κ να εχει γινει ακουσια θα πρεπει να προχωρησεις και το ξερεις κριστ....πρεπει...αλλα ειμαι σιγουρη οτι θα τα θυμασαι ολα αυτα και θα χαμοηγελας σε λιγο καιρο <3

Amelie είπε...

Λατρεύω τις εικόνες της Αμελί που έχεις βάλει. Καλά να μου πεις, εγω λατρεύω οτιδήποτε έχει σχέση με την Αμελί αλλα ειδικά αυτές και την σκηνή με την γάτα που περνάει και κάνει θόρυβο στα κουρτινάκια. Καλησπέρα.