Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Οι ''μεγάλοι''

Και κάπως έτσι μεγαλώσαμε..
Περάσαμε  την εφηβεία μας,τον θεοποιήσαμε,πέσαμε σε ''κατάθλιψη'',είπαμε πως τον ξεπεράσαμε,ξανακυλήσαμε,ξαναπέσαμε σε ''κατάθλιψη''.
Και εκεί που δεν το καταλάβαμε...μεγαλώσαμε! Μεγάλωσε η καρδιά ,η ψυχή και ο νους μας.Όλα πλέον φαινόταν διαφορετικά και όμως ήταν ίδια. Ίδιοι οι άνθρωποι,ίδιο το μέρος,ίδια τα γεγονότα. Μόνο...που όλα ήταν αλλιώς μέσα μας. Οι άνθρωποι δεν ήταν τόσο δυνατοί και άτρωτοι όσο τους φανταζόμασταν,το μέρος δεν μας ''μιλούσε'' πια και τα γεγονόταν έμοιαζαν τόσο ασήμαντα.
Μεγαλώνω θα πει απομυθοποιώ.Οι άνθρωποι παίρνουν ξανά την κανονική τους μορφή και ο γίγαντας του παραμυθιού μεταμορφώνεται σε  ακίνδυνο νάνο.
Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς...ποιός ξέρει;

2 σχόλια:

Δaνaη's είπε...

νομίζω πως μεγάλωσα...
είναι άδικο να τελειώνουν έτσι τα παραμυθια μας όμως... πολύ άδικο^

τέλεια αναρτηση!

#lockheart# είπε...

Ολοι μας ολοι μας...δε μεγαλώνουμε ποτε...απλα ψηλωνουμε.
Το διαβασα σε ενα βιβλιο του Λεο Μπουσκαλια και ειχε τοσο δικιο...
Ολοι κρυβουμε ενα παιδι μεσα μας που θελει καμια φορα μοναχα μια μικρη "αφυπνιση"...