Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Οι Τετάρτες.

Oι Τετάρτες είναι παράξενες μέρες. Δεν είναι ούτε η αρχή, ούτε το τέλος της εβδομάδας. Είναι η μέση ,μια απαίσια κουραστική μέση της εβδομάδας σου.Όλα κινούνται πιο αργά,λες και το κάνουν επίτηδες. Η ουρά στην τράπεζα, ο φουρνάρης που σου τυλίγει το ψωμί, τα αυτοκίνητα στον δρόμο.
Στα σχολεία, το μάθημα συνεχίζετε χωρίς όρεξη,μια συγκεχυμένη μονοτονία. Οι δικές μου Τετάρτες είχαν περίπου τον ίδιο ρυθμό.Είχαν. Δεν έχουν. Δεν διαφέρουν πλέον απο οποιαδήποτε μέρα της εβδομάδας. Όταν είσαι φοιτήτρια δεν έχουν νόημα οι μέρες,ειδικά όταν μένεις με τους γονείς σου. Δεν έχεις κάτι να περιμένεις,να πεις ''Άντε βρε Τετάρτη τελείωνε να φτάσει το Σάββατο να πάω σπίτι μου!'' .Αυτό γινόταν πέρυσι. Τώρα μένω στο σπίτι μου,όλοι οι φίλοι μου σπουδάζουν αλλού και εγώ δεν έχω πλέον κάτι να περιμένω. Ίσως το πότε επιτέλους θα ανοίξει η σχολή,θα βγω απο το σπίτι και θα αρχίσω πάλι να ζω σαν φοιτήτρια. Έχω όνειρα.Πολλά. Το ξέρω πως τα περισσότερα απο αυτά δεν θα πραγματοποιηθούν ποτέ. Δεν με πειράζει,τα κάνω έτσι κι αλλιώς.Νομίζω ότι φέτος θα μου αρέσουν οι Τετάρτες. Ναι, νομίζω  οτι θα γίνουν οι αγαπημένες μου μέρες.

1 σχόλιο:

Wyrda είπε...

ειναι σχεδον ενοχλητικο να βλεπω πως (πιθανοτατα λογω της ιδια ηλικιας) η καθε φαση σου με βρισκει σε παρομοια φαση. ειμαστε τοσο ιδιοι οι ανθρωποι τελικα...;