Πέμπτη 10 Σεπτεμβρίου 2009

Παιδικά παιχνίδια.





Τι με κοιτάζεις
μ' αυτά τα μάτια
αυτό που ζήσαμε
σκοτάδι και μας πνίγει
εσύ μια κούκλα
στα σκαλοπάτια
κι εγώ τρενάκι
που δεν πρόκειται να φύγει.









Και να θυμάσαι..
Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν αυτά που έλεγες...
Οι άνθρωποι θα ξεχάσουν αυτά που έκανες...
Αλλά ποτέ δε θα ξεχάσουν πώς τους έκανες να αισθάνονται.

Κι εγώ δεν σε ξεχνώ.
Γιατί μου έμαθες να αισθάνομαι.
Ξέρεις πόσο παραμελλημένο είναι το αίσθημα της αγάπης στις μέρες μας;
Πολύ, μικρό μου...πάρα πολύ.
Εσύ όμως μην φοβηθείς.
Πάμε κόντρα στο ρεύμα..μαζί..ή και χώρια..
Όπως και να χει ποτέ μην δειλιάσεις μπροστά σε αυτό το θαύμα που λέγεται αγάπη.
Καλή σου μέρα μ ένα τραγούδι.








Κρίστ.

3 σχόλια:

Άρτεμις είπε...

Την καρδιά σου να προσέχεις πιο πολύ απ' οτιδήποτε...
Ξέρεις πόσο εύκολα στην ραγίζουν οι άλλοι για το τίποτα ?
Με τα παιχνίδια τους που δεν είναι διόλου παιδικά...

Χριστίνα είπε...

την ραγίζουν,ναι..
όμως το θέμα είναι να έχεις το κουράγιο να ξαναεννόσεις τα κομμάτια..
αξίζει να πονάς για κάτι που αγαπάς,αυτό έχω μάθει.
κι ας παίζουν αυτοί τα παιχνίδια τους..αντέχω..




πάνω απ το ουράνιο τόξο..
Κρίστ.

Άρτεμις είπε...

Ότι σου λέει η καρδούλα σου αξίζει...
Απλά όταν νιώθεις κάποια πράγματα, όταν αγαπάς, δεν ζητάς αντάλλαγμα, μα έστω έναν σεβασμό στα συναισθήματα σου ενδόμυχα τον έχεις ανάγκη... Γιατί όπως και να 'χει δεν είναι ωραίο να σε παίζουν, με τον τρόπο τον αρνητικό... Σε πονά...
Κι εγώ πίστευα ότι γράφεις και θα ΄θελα να το πιστεύω ακόμη... Μα οι ανθρώποι συνήθως δεν νοιάζονται, δεν έχουν καν το φιλότιμο να σου ξηγηθούν ειλικρινά και σε πληγώνουν... Σπάνια να συναντηθεί η έννοια της αγάπης αλώβητη πια...
Κράτα την καρδιά για όσους νιώθουν το ουράνιο τόξο σου, για όσους δεν θέλουν να την ραγίζον...
Γιατί η Χριστίνα είναι κάτι ιδιαίτερο :)

Να σε προσέχεις... Και να σ' αγαπάς...
Γιατί αν δεν το κάνεις πρώτα εσύ, δεν θα το κάνει κανείς...
Καληνύχτα...