Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

still here(?)

Αγαπημένοι μου φίλοι..
είχα κάνει ιδιωτικό το blog μου για λίγο αλλά αποφάσισα να το ξανα ανοίξω..
Για λίγο ίσως..who knows?
Βλέπω παλιότερες αναρτήσεις μου και ζηλεύω..Έχω χάσει πια την έμπνευσή μου..
Ακόμα και τα ποιήματα που παλιά με έκαναν να δακρύζω τώρα με αφήνουν αδιάφορη..
Να..σήμερα για παράδειγμα..
Κάναμε στην κατεύθυνση το ''Μόνο γιατί μ αγάπησες'' της Πολυδούρη.
Σαν ποιήμα δεν θα το έβαζα καν στην 20άδα των καλύτερων ποιημάτων που έχω διαβάσει..
Αλλά σαν περιεχόμενο είναι απο τα μόνα που με αγκίζουν τόσο πολύ..
''Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες
σε περασμένα χρόνια.
Και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα
και σε βροχή, σε χιόνια,
δεν τραγουδώ παρά γιατί μ' αγάπησες.''
Σε περασμένα χρόνια..ναι..πάνε 2 χρόνια..πόσο όμορφα είναι τα φαντάσματα του παρελθόντος!Μ αρέσει τόσο να ζω μαζί τους..Αλλά και αυτό της φαντασίας μου ήταν..Όπως όλα..
Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι σήμερα δεν με άγγιξε..Σήμερα όμως θα έπρεπε να με αγγίξει πιο πολύ απο κάθε φορά..λογικά..Αλλά μάλλον έχω γίνει αναίσθητη..ΤΕΛΕΙΩΣ αναίσθητη..
Και δεν μ αρέσει..Θα ήθελα να πίστευα στην ιδανική αγάπη όπως παλιά..Να μην είχα τόσες αμφιβολίες..Ξέρεις κάτι όμως;Η ερωτική αγάπη δεν μπορεί να γίνει πραγματική αγάπη..Περικλίει εγωισμό και ζήλια..Αυτό δεν είναι πραγματική αγάπη..Δεν πιστεύω στον έρωτα έτσι κι αλλιώς..Ούτε στο πάθος..Και αυτό είναι το μοναδικό σημείο στο οποίο διαφωνώ με την αγαπητή Πολυδούρη..
Νιώθω(ή μάλλον ένιωθα) υπερβολικά συναισθήματα..Αλλά δεν ήταν συναισθήματα τόσο ερωτικά όσο ψυχικά..Ήθελα να ενωθούν οι ψυχές μας..Πρώτα αυτό και μετά όλα τα άλλα..
Ναι ξέρω,κάτι δεν πάει καλα με εμένα..το έχω καταλάβει εδώ και καιρό :P
Απλά προσπαθώ να δω ΤΙ είναι αυτό...
Έγινα 18 ρε γαμώτο!Υποτίθεται ότι ξέρω τι μου γίνεται τώρα πια,έχω βρει τον εαυτό μου κ μπλα μπλα μπλα..
Ναι,οκ..ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ!
Απλά ΤΙΠΟΤΑ.
Θέλω κάτι σίγουρο και δεν έχω ΤΙΠΟΤΑ!
NOTHING,RIEN...



PS.Θέλω πίσω την χαμένη μου αθωότητα :|


Kρίστ.









3 σχόλια:

Amelie είπε...

Νιώθω λες και το γράφω εγώ πριν 4 χρόνια βέβαια :p Είχα πάθει ακριβώς την ίδια συγκίνηση με το ποίημα, αναρωτιόμουν ακριβώς τα ίδια πράγματα για την αγάπη και άκουγα και τη φωτιά στο λιμάνι γιατί ένα καλοκαίρι όντως ήμουν με παρέα στο λιμάνι και παίζαμε στην κιθάρα τέτοια τραγούδια. Τελοσπάντων, δυστυχώς την αθωότητά μας αν τη χάσουμε δύσκολα την ξαναβρίσκουμε. Και την χάνουμε εξαιτίας της σκληρότητας των άλλων, για να γίνουμε πιο δυνατές αλλά αργότερα συνειδητοποιούμε πως γίναμε πιο αδύναμες.

Χριστίνα είπε...

ναι,την εχω χασει την αθωοτητα μου..σιγουρα..
Αλλα πιστευω δεν εχει πεθανει τελειως..καπου καποτε ισως υπαρξει καποιος που θα με κανει να συμπεριφερθω οπως παλια..να πιστεψω και παλι στην αγαπη..για την ωρα δεν πιστευω σε τιποτα και πουθενα..το μελλον ομως ποτε δεν ξερεις τι θα σου φερει :)

Χριστίνα είπε...

ναι,την εχω χασει την αθωοτητα μου..σιγουρα..
Αλλα πιστευω δεν εχει πεθανει τελειως..καπου καποτε ισως υπαρξει καποιος που θα με κανει να συμπεριφερθω οπως παλια..να πιστεψω και παλι στην αγαπη..για την ωρα δεν πιστευω σε τιποτα και πουθενα..το μελλον ομως ποτε δεν ξερεις τι θα σου φερει :)